اسماعیل خویی

شیرینی لبان تو فرهادی آورد

دلخواهی آنقدر که غمت شادی آورد

جز عشق دلنشین تو کآرام جان ماست

دامی ندیده ایم که آزادی آورد

دل را خراب کرد و به گنج هنر رسید

عشق خرابکار تو آبادی آورد

مقبول باد عذر کمندافکنان عشق

چشم غزال رغبت صیادی آورد

گر عشق ورز و مست نمی خواهدم خدای

باری چرا جمال پریزادی آورد؟

ای جان سراب نوش نگاهت! بگو دلم

رو با کدام سوی در این وادی آورد؟

کوه غمت به تیشۀ جان می کند دلم

شیرینی لبان تو فرهادی آورد